زینب التوجانی گوشه‌هایی از تاریخ جدید تونس را مستند سازی می‌کند و نقش انسان فرهیخته را در ساخت جامعه متذکر می‌شود. 
اثر جدید او به نام "دیدگاه‌های زنده در اسلام و ارزش‌ها در جامعه بعد از انقلاب".
 
"دیدگاه‌های زنده در اسلام و ارزش‌ها در جامعه ما بعد از انقلاب" کتاب جدید خانم پژوهشگر، زینب التوجانی است که توسط انتشارات آفاق - پرسپکتیو در ۲۳۹ صفحه و در قطع متوسط به چاپ رسیده است. این کتاب شامل مقالاتی است که نگارنده در فاصله سال‌های ۲۰۱۷ و آغاز ۲۰۲۱ تألیف کرده و در روزنامه‌های تونسی و عربی به چاپ رسیده و این‌ها مقالاتی است که با موضوع حوزه عمومی نگاشته شده است و خانم زینب التوجانی دیدگاه‌های خود را راجع به برخی از مسائل سیاسی، اجتماعی، دینی و موضوعات دیگر، ارائه می‌دارد.
این مقالات به بازتاب خوانش نویسنده و دیدگاه‌های او در رابطه با ارزش‌های معاصر از جمله مساوات، عدالت، شهروندی، آزادی، کرامت انسانی، احترام به آزادی‌های فردی، حق اندیشه، حق اختلاف و دیگر مسائلی می‌پردازد که در طول سال‌های گذشته، به ویژه در دوره ما بعد از انقلاب تونس، محل بحث بین مردان و زنان تونسی در این مرحله انتقالی بوده است. 
این مقالات همچنین نشان دهنده حساسیت دانشگاهیان تونس به رخدادهای جامعه است و به اندیشه درباره نقش فرهیختگان در جامعه فرا می‌خواند و حتی فراتر از آن، نقش آن را به طور کلی در زندگی سیاسی و اجتماعی برجسته می‌سازد. خانم التوجانی در مقالات خود اعتقاد دارد که قلم‌های فرهیختگان جامعه، یکی از چهره‌های پیروزی انقلاب تونس است و این نمی‌تواند بدون کامل شدن با یک انقلاب فرهنگی که همگی با آگاهی و تعهد در آن به نقش آفرینی بپردازند، به ساحل امنیت برسد. 

نویسنده در آغاز این کتاب اشاره کرده که در تحلیل خود به دنبال بهره‌گیری از عقلانیت و شناخت علمی و تجربه درونی و اعلام موضع راجع به کلیت مسائلی است که مورد بحث قرار داده است. وی همچنین در این کتاب بر ضرورت تکمیل سخن در این رابطه تأکید نموده و البته نگرانی‌های خود را از "‌بازگشت بیداری و رشد جریان‌های اسلام سیاسی"‌ پنهان نکرده است.
این کتاب در بردارنده بیش از ۵۰ مقاله است که درباره مهمترین مسائل و اشکالاتی که مردم تونس در زندگی با آن مواجه شدند و مواضع متعارضی درباره آن اتخاذ کردند، تألیف شده است. زینب التوجانی در اعلام نظر خود - حتی اگر مخالفان را خوش نیاید - تردید نکرده و درباره فرهنگ مردانه و خشونتی که زن در جامعه با آن مواجه است و همچنین فاصله زیاد بین حقوق زنان در متون قانونی و در حوزه اقدام سخن گفته و به پدیده خشونت خانوادگی همزمان با وخامت بحران کرونا اشاره نموده و تصمیم سازان کشور را به گزارش کمیته آزادی‌های فردی و مساوات ارجاع داده است، گزارشی که هم‌اکنون در کشوری که مسئولانش دستاوردهای زنان را به سخره می‌گیرند، در قفسه‌ها در حال خاک خوردن است. 
این نویسنده تونسی، تیرهای اتهام خود را به سوی تعدادی از مسئولان، از جمله رئیس جمهور و زنان عضو مجلس نمایندگان پرتاب کرده و علاوه بر آن، حزب النهضه و مسئول آن که به "‌جدایی دین از سیاست‌" ‌فرا خوانده بود را به باد انتقاد گرفته و به پدیده تبدیل شدن وابستگی دینی به فرجه اجتماعی اشاره نموده و خواستار مقاومت در برابر پدیده "‌اسلامی سازی پنهانی و همه ارزش‌های پنهان آن که در کشور و در هسته‌های جامعه منتشر شده است" شده و نسبت به خطر آغاز این اسلامی سازی از جامعه تونس هشدار داده است. 
این کتاب نه فقط از باب مسائلی که در آن مطرح شده یا به دلیل ارزش‌های تقویت کننده پایه‌های حکومت مدنی که نویسنده به دفاع از آن برخاسته است، بلکه به دلیل رخدادهای کشور که در این کتاب روایت و نگاه خود را نسبت بدان ابراز کرده که ارزش افزوده‌ای برای آن ایجاد می‌کند، از اهمیت بالایی برخوردار است. این کتاب در واقع تحولات تونس را مستند سازی کرده و مجموعه‌ای از تحولات و شرایط از جمله شرایط تدوین منشور دانشگاهی، پدیده برپایی خیمه‌های تبلیغی در شهرها، دامنه‌ها و سواحل تونس را به یاد خواننده می‌آورد. وی در ادامه از خطبه‌های خشنی که در برخی مساجد ایراد می‌شد که باعث ایجاد تفکرات تروریستی در اذهان برخی جوانان شد سخن گفته و با استناد به اتفاقاتی که در روز تشییع جنازه یکی از فعالان حقوقی، خانم لینا بن مهنی افتاد، بحث مخالفت برخی افراد با اینکه زنان، مسئولیت تشییع پیکر زنان را در قبرستان‌ها بر عهده بگیرند، پیش کشیده و خوانش خود را از این مسئله ارائه و بیان داشته که در قرآن کریم، هیچ دلیلی وجود ندارد که زنان را از شرکت در تشییع جنازه و حتی دفن اموات نهی کند.
از جمله موضوعات مقالاتی که در این کتاب منتشر شده، بحث ایجاد صندوق زکات است. نویسنده این تصمیم که توسط رئیس شهرداری الکرم اتخاذ شد را "تعرض به قانون اساسی و سرقت پول‌های مردم"‌ دانسته که با مدنیت کشور نیز تعارض دارد. التوجانی معتقد است که تونس برای عبور از بحران کنونی، تنها دو راه دارد و راه سومی هم وجود ندارد: یا بازخواست تمامی کسانی که قوانین را نقض کردند و وارد آوردن فشار مدنی برای فعال سازی محاکمه‌های قضائی واقعی که صرف نمایش یا رد و بدل کردن منافع سیاسی شده نباشد، و البته باید دانست که گروه‌های مدنی نقش مهمی در ایجاد این فشار ایفا می‌کنند یا اینکه فراریان و سلطه طلبان بر کشور و سوء استفاده کنندگان، منابع و موقعیت‌های آن را به خود اختصاص دهند تا بر جنایت‌های مالی، ایدئولوژیک و سیاسی خود سرپوش بگذارند و با فسادشان از چنگال عدالت بگریزند و هیچ کس هم نباشد که جلوی آنها بایستد... در آن زمان، منافع، بر ملی‌گرایی و فساد بر اصلاح و توسعه غلبه پیدا خواهد کرد و دموکراسی به بازیچه‌ای در دست قدرتمندان تبدیل خواهد شد نه به فرصتی برای شهروندی و ساختن کشور. 

http://www.radioculturelle.tn/%d۸%a۷%d۹%۸۴%d۸%a۸%d۸%a۷%d۸%ad%d۸%ab%d۸%a۹-%d۸%b۲%d۹%۸a%d۹%۸۶%d۸%a۸-%d۸%a۷%d۹%۸۴%d۸%aa%d۹%۸۸%d۸%ac%d۸%a۷%d۹%۸۶%d۹%۸a-%d۸%aa%d۹%۸۸%d۸%ab%d۹%۸۲-%d۸%ac%d۹%۸۸%d۸%a۷%d۹%۸۶%d۸%a۸-%d۹%۸۵%d۹%۸۶-%d۸%aa%d۸%a۷/